Laatste werkdag

Vakantie is leuk. Op vakantie zijn is mogelijk nog leuker. Het allerleukst is aanschouwen dat anderen naar hun werk gaan. Op de fiets kan ik daar uitermate van genieten! Strakke gezichten in auto of Italiaanse scooter. Ik word er vrolijk van. Enige nadeel is op tijd het bed uit en dat ligt met onze Italiaanse levensstijl enigszins lastig. Überhaupt  trainen wil nogal eens lastig zijn. De aperitivo’s en diners met heerlijke wijnen, Aperol en Prosecco laten de benen de dienst nogal eens weigeren. Het eerste uur veroorzaakt de alcoholische aanwezigheid stramme spieren, daarna draaien ze er vrolijk op los.

Donderdag de laatste dag op de Toscaanse wegen. Even voorbij Castellina haak ik mijn fiets bij een Vlaamse collega aan. Gezellig babbelend naderen we Radda. De Vlaming slaat af en ik klim vervolgens over de top naar Gaiole. Eenmaal in Gaiole draai ik mijn trouwe carbon metgezel en klimmen we terug naar de top en dalen af in richting van Arezzo. Een naderende rotonde is het teken om te keren. In een heerlijke roes klim ik omhoog. Wattage schommelt rond 280 watt; hartslag net aan in D2. Van de warmte heb ik geen enkele last meer. Voorheen kon deze mij nog parten spelen.

Over de top daal ik af naar Radda en volg de weg naar Greve. Begin inmiddels door mijn voorraad drinken te geraken. Een klein restaurant brengt uitkomst. Wat kan een koude Cola heerlijk zijn. Bidons vullen, afrekenen en weer op weg. Langs hellingen begroeid met wijnranken klim ik omhoog naar Castellina. Een strook bos biedt wat verkoeling. 15% geeft een Italiaans verkeersbord aan. De Italiaanse verkeersbordenambtenaar in kwestie heeft zijn hand lichtelijk overspeeld. De Garmin geeft een maximale stijging van 9% aan.

Bij bijna thuiskomst besluit ik nog een ronde extra te rijden. Monteriggioni is een mooi doel. Het oude vestingsstadje dateert van 1203. De stad is geheel ommuurd met veertien zwaar verstrekte torens die de noordgrens van het Siënese grondgebied moesten beschermen tegen Florentijnse invallen. Ten tijden van belegering ontstond regelmatig voedselschaarste voor de inwoners van Monteriggioni. Ouderen, gehandicapten werden dan zonder pardon buiten de poort gezet en kwamen in handen van de belegeraars. Ook ik blijf buiten de poort. Het dorpje hebben we onlangs bezocht en vervolg mijn weg naar het laaggelegen Castellina Scalo. Bij een vreselijk chagrijnige Italiaan haal ik een fles water. Er kan geen woord bij de besnorde kroegbaas af. Wat een schril contrast met de gastvrije Italianen die ik tijdens mijn vakantie heb ontmoet. Met een luidkeels uitgesproken  ‘mazzel’ verlaat ik deze tent. De laatste klim van de vakantie wacht. Qua stijgingspercentages vrij gemakkelijk. Enkele stukken van 10% zijn lastig. De lastigheid zit in de niet aflatend hard rijdende Italianen, geen beschutting en de warmte. Voorheen zou de motivatie tot in mijn carbonzolen zijn gezakt; nu trap ik steevast tot in Castellina in Chianti door. De laatste ‘werkdag’ zit erop. 600 schitterende Toscaanse kilometers liggen achter me en onze vakantie in het heerlijke Toscane ook. Gelukkig zijn we leerkrachten; we hebben nog drie weken…..