Stoffig, beige gekleurd, vol met kuilen, losliggende stenen in allerlei groottes: de Toscaanse strade bianche. Mijn debuut vandaag! In mijn hoofd waren deze wegen vergelijkbaar met de schelpenwegen door de Noord-Hollandse duinen. Alles is minder waar. Kasseien kunnen verschrikkelijk zijn, la strade zijn dit evenzo of mogelijk erger. Vooral naar beneden is heftig. Gelijk een kasseienafzink staat het beeld geen seconde stil. Je wordt letterlijk door elkaar geschud. Mijn bidon weet er inmiddels alles van. Bij thuiskomst inspecteer ik mijn fiets. In eerste instantie valt me nog niets op, maar later begint mij te dagen dat ik toch echt twee bidons mee had. Wederom de fiets op en op zoek naar de verloren zoon. Even verderop ligt The Shack bidon keurig op het witte gruis. Klimmen gaat daarentegen beter. Zeker het laatste 15% klimmetje voor het huis is goed te doen. Wel vanuit het zadel; staan is slippen.
Kan mezelf vandaag niet inhouden; ondanks de zware reis wil ik perse een stuk fietsen. Besluit om naar Siena af te dalen is snel genomen. Mooie wegen met dito asfalt. De afdaling loopt lekker, niet steil. Af en toe loopt de weg omhoog. De wind staat vol op de kop. Prachtige vergezichten over het Toscaanse land. Pittoreske dorpjes. Spoedig ben ik nabij Siena en draai de fiets om de terugweg aan te vangen. Klimmen gaat boven verwachting erg goed. Ben ik na dag reizen meestal niet zo klimwaardig en voelen de benen als elastiek aan, zo lekker loopt het vandaag. Klim is niet bepaald lastig. Maximum van 8% en veelal stroken tussen 4% en 5% is goed om mee op te warmen. Na klein uur ben ik terug. Heerlijk Toscaans debuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten