Regen in Toscane

Regen in Toscane! De lucht is koel en fris. Het is rond een uur of twee. Normaal gesproken geen tijd om me in de hitte op het carbon te begeven, maar ingegeven door de aangename koelte rij ik Castellina binnen. Thuis heb ik een aantal ritten voorbereid. Dit is de eerste van de geplande trips met als eerste een moeilijke afdaling volgt. ‘molto technico’,  zou de jury tijdens de Giro vermelden. Moeilijke lopende bochten, steile stukken tot 15% maken deze afdaling lastig maar mooi. De dicht begroeide weg valt me erg op. Af en toe een kort vinnig stukje omhoog een gehuchtje in. In de verte hangen nieuwe regenwolken te wachten. Ze staan scherp afgetekend tegen het Toscaanse landschap. Wie denkt dat alleen in Frankrijk zonnebloemen groeien heeft het mis. Vandaag staan ze ietwat met de kopjes naar beneden, zich ook van het mindere weer bewust zijnde.

Na de afdaling volgt een relatief vlak stuk. Na wat bochtwerk, kleine dorpjes, geurende dennenbomen sta ik ineens voor de vesting van Staggia: la Rocca di Staggia, een vesting uit de 10^de eeuw met een uit de 14^de eeuw stammende vestingsmuur. Hier word ik als fietser zo blij van; het element der verrassing.

De klim naar Castellina is niet bepaald fraai. Een zonovergoten tweebaansweg met wat lage begroeiing aan weerszijden. Inmiddels is het flink warm en rits ik het shirt geheel open. Het klimmen gaat me goed af. Toch krijg ik last van steken in maag/milt. Overkomt me vaak op de eerste dag klimmen. De klim is een kleine 10 kilometer lang en niet noemenswaardig mooi. Op de top in Castellina is het nog een afdalen en resteert nog strade bianche. ‘Klap! daar ‘vliegt de bidon weer uit de houder. Afdalen op de strade gaat me verder erg goed af. Angst om te vallen is weg. Bij thuiskomst gaat het wederom voorzichtig regenen. Regen in Toscane!